NIEUWE OPROEP

Sinds 2008 is het aantal daklozen en slecht gehuisveste mensen, met of zonder papieren, in Brussel meer dan verdubbeld^[1]. Het is een schrijnende tekortkoming van het beleid op dit gebied. De oorzaken zijn divers, te beginnen met het katastrofische gebrek aan betaalbare en toegankelijke woningen en het ontbreken van een daadwerkelijk preventiebeleid. Het gebrek aan huurcontrole, de toenemende precariteit van de Brusselse bevolking, een rampzalig migratiebeleid, … maar ook de troebelheid van de politieke afwegingen, het algemene gebrek aan middelen voor de actoren op het terrein, de concurrentiestrijd waarin zij zich bevinden, de niet-inachtneming van hun advies en aanbevelingen, hun gedwongen opname in de integratieve logica van de “actieve verzorgingsstaat”, de verhoging van de financiële middelen voor sommige noodhulpdiensten maken het onmogelijk om op die tekortkomingen een adequaat antwoord te bieden.

De daklozensector en aanverwante sectoren klagen een beleid van gevolgenbeheersing aan en pleiten voor een geïntegreerd, coherent en op de behoeften afgestemd daklozenbeleid dat ook de oorzaken van dakloosheid aanpakt. Alleen een proactieve aanpak om dakloosheid uit te roeien, met de nadruk op preventie en herhuisvesting, zal vruchten afwerpen. Er is inmiddels aangetoond dat het aanpakken van de oorzaken van dakloosheid effectiever en sociaal rendabeler is dan het aanpakken van de gevolgen alleen.

Het collectief “Recht op een dak of Het dak op kunnen?“, ontstaan uit de Brusselse sector van de armoedebestrijding, mobiliseert sinds juli 2017 en rond concrete acties mensen die vastbesloten zijn om in het Brusselse Gewest een einde te maken aan het daklozenprobleem. Het brengt burgers en professionelen, vrijwilligers of gebruikers van de sectoren van de armoedebestrijding, dakloosheid, permanente educatie, recht op huisvesting, van de vakbonden enz. samen, die in opstand komen tegen het gebrek aan middelen die worden ingezet om een einde te maken aan de dakloosheid. “Recht op een dak” treedt op om het bewustzijn van de burgers te vergroten en het beleid te confronteren met de noodzaak om dakloosheid in de politieke en economische agenda’s te integreren.

Dakloosheid is een misdaad tegen de menselijkheid. Het beëindigen is mogelijk. Het is een politieke beslissing. Het is een maatschappelijke keuze.

^{[1] Volgens de laatste telling van november 2018 door La Strada (het steunpunt voor de Brusselse daklozensector) telt het Brussels Gewest 4.187 daklozen en onvoldoende gehuisveste daklozen in het Brussels Gewest, een stijging van 142% in vergelijking met 2008. https://www.lastrada.brussels/portail/fr/observatoire/publications-la-strada/393-cinquieme-edition-du-denombrement-des-personnes-sans-abri-et-mal-logees-en-rbc}